Dankzij de komst van een verhalenverteller met de prachtige naam Bastiaan de Zwitser naar het oude schooltje in H. was onze dinsdagavond ineens geen gewone dinsdagavond meer. Hij heette trouwens niet echt ‘De Zwitser’ maar hij was het wel, ooit. En wat deed het ertoe? Dankzij hem lachten we om de oenen uit Oenen en rilden we vanwege de kou, het duister en de afgrijselijke trollen in de dichte Zweedse bossen.
Het was gisteravond eigenlijk de bedoeling dat we ook zelf een verhaal zouden vertellen. Er was echter nauwelijks tijd om daarover na te denken. Ik dwaalde even af, terwijl ik tegelijkertijd naar hem probeerde te blijven luisteren. Maar hij had oog voor iedere lichte verslapping van aandacht bij zijn publiek en op het moment dat ik in gedachten nog maar het begin van een verhaaltje had geconstrueerd, stelde hij me een vraag. Alsof ik niet mocht nadenken, alsof ik me niet mocht voorbereiden op mijn beurt om te spreken.
Ik had nog net wel even kunnen overwegen of ik een hoofdstuk voor mijn volgende boek uit zou testen en kunnen peinzen over hoe ik dat in vijf minuten kon doen, inclusief een einde. De schroom om zomaar een verhaal te gaan vertellen was overigens bij iedereen nogal groot. Daarom speelde de verteller dus maar een vertelspel met ons en samen fabriceerden we een reisverhaal waaraan iedereen een stukje toe moest voegen. Gelukkig vertelde De Zwitser gisteravond vooral zelf.
De verhalenverteller werkt in een prachtige, oeroude traditie waarvoor de belangstelling weer toeneemt. Het is dan ook een niet kapot te krijgen vorm van vermaak, zeker in zijn geval. Hij heeft humor, een goed geheugen en kan alles wat er gebeurt of gezegd wordt op het moment van vertellen naadloos inpassen in zijn verhaal. Zijn kracht schuilt in een rijke woordenschat, veel fantasie en een paar gekke stemmetjes. Maar misschien het allerbelangrijkste voor een verteller is toch wel een meeslepende stem. De Zwitser heeft zijn eigen, uitzonderlijke, smakelijke geluid: een sappig accent, een knapperige kruising tussen Zwitsers en Sallands, zoiets als knäckebröd met gruyère.